Ik ben wie ik ben,
Ik doe het gewoon
In mijn
vorige blog introduceerde ik mijzelf en gaf een aantal situaties die ik heb
beleefd de afgelopen jaren. Ook zal ik weer een aantal meegemaakte situaties
beschrijven. Sommige situaties hebben mij gevormd tot de vrouw die ik nu ben;
onafhankelijk, een doorzetter, sterk maar ook af en toe onzeker. Net zo lang
doorgaan, totdat iets wat moeilijk is, toch lukt. Mensen laten zien wat je kan.
Ondanks alles toch doorgaan.
Vooroordelen:
Zoals
bijvoorbeeld als mensen vooroordelen hebben; Je hebt iets aan je arm, dus ben
je niet goed bij je hoofd en kan je niks. En als ik ze dan vertel dat ik een
rijbewijs en een auto heb, op mijzelf woon, HBO diploma heb, ze je met een open
mond aanstaren. In de tussentijd doe ik binnen een vreugde dansje; dat hadden
ze niet verwacht.
Zo’n soort
van situatie had ik ook tijdens een vakantie; een vrouw kwam naar mijn moeder
en vroeg: ‘ hoe heet uw dochter en wat heeft ze enz…’ mijn moeder antwoordde: ‘
vraag het haar zelf, ze kan prima voor haar zelf praten, zelfs in het Engels
als u wilt’.
Benen en voeten:
Toen ik 5
jaar was heb ik een operatie aan mijn linkervoet gehad. Mijn achillespees was
te kort, daarnaast stond mijn voet schuin naar binnen en beneden . Tijdens de
operatie hebben ze mijn achillespees verlengd en mijn voet rechtgezet. Van de
operatie weet ik weinig, des te meer daarna. Na de operatie werd ik wakker en
toen ik mijn ogen open deed, zag ik een behaarde aap boven mij, die vroeg hoe
het ging. Ik schrok zo ontzettend, en werd een beetje bang, ik was 5 jaar, wat
wil je. Later bleek het de chirurg te zijn, die toevallig een baard had.
Na deze
operatie moest ik in het gips en in een rolstoel. Aangezien de schoolbureaus
laag zijn, waardoor de rolstoel er niet onder paste, had de lerares en voor
gezorgd dat er een verstelbare bureau kwam. Zo kon ik toch mee doen.
Fietsen:
Ik wilde net
zoals andere kinderen zijn, dus wilde ik ook leren fietsen. Eerst met
zijsteunen, net zoals alle kleine kinderen, maar terwijl die kinderen in de
loop van de tijd zonder zijsteunen konden fietsen, lukte mij dat niet. Mijn
evenwicht was niet goed. Maar ja, ik werd steeds ouder en moest een grotere
fiets hebben, maar hiervoor hadden ze destijds geen zijsteunen voor. Mijn
ouders zijn naar een fietswinkel gegaan en hebben daar overlegd met de
fietshandelaar. Hij heeft toen speciale grote zijsteunen gemaakt. Wat was ik
blij, nu kon ik toch blijven fietsen.
Een paar jaar later is het mij gelukt om te fietsen zonder hulpmiddelen
en sindsdien fiets ik fluitend, zonder zijsteunen rond.
Sport beoefenen
Naast het
fietsen wilde ik ook graag een sport beoefenen. Maar ja wat voor sport kon ik
beoefenen, en wilde de sportclubs mij wel aannemen, want sommige oefeningen
duurde bij mij langer, of moest ik op een andere manier uitvoeren, wat weer
tegen de reglementen was. Er moest een uitzondering worden gemaakt, en wilde ze
dat wel. Toch heb ik sportclubs gevonden die dit geen probleem vonden. De eerste paar jaar heb ik getennist. Mijn
opslag was anders, de bal legde ik op het racket, deed mijn arm omhoog,
waardoor de bal van het racket kwam en zo kon ik hem wegslaan. Na een aantal
jaar ben ik overgestapt naar badminton. Ook hier deed ik hetzelfde, en ik ben
zelf clubkampioen geworden met mijn team. Wat was ik blij, had ik maar mooi
voor elkaar gekregen!. Op een gegeven moment ben ik gaan fitnessen, en
groepslessen gaan volgen. En ondanks dat het mij meer energie kost, en het niet
altijd mij makkelijk vanaf gaat, blijf ik lekker doorgaan.
En nu ben ik,
samen met collega’s, aan het trainen voor de Ladiesrun (10 km), wat plaats
vindt in juni, in Rotterdam. En deze
week hebben we maar besloten om ook de 5km van Alkmaar City Run by night, te
gaan hardlopen.
Zo zie je
maar, het kost wat moeite, maar we krijgen het ook voor elkaar!
